Ex-moslimterrorisme

Het is december 2016, ik lees online dat er een aanslag was gepleegd op een kerstmarkt in Berlijn. Met een truck werd op een menigte ingereden, 13 doden en 56 gewonden. Dit was tenmidden van het hoogtepunt van Daesh (ISIS) hun met mensenrechtenschendingen gevulde campagne om een kalifaat te stichten. Hiervoor werden nog talloze andere aanslagen gepleegd, van bomaanslagen in Baghdad tot een schietpartij op het Charlie Hebdo-kantoor. En elke keer keek er ik met afschuw naar, hoe kunnen mensen tot dit soort dingen in staat zijn, en hoe kunnen ze dit in de naam van mijn geloof doen? Ik wil dat helemaal niet.

Acht jaar later, en ik sta weer in dezelfde schoenen. Er is weer een aanslag met een voertuig gepleegd, weer op een kerstmarkt in Duitsland, maar deze keer door een ex-moslim. Weer voel de afschuw als ik naar mijn eigen gemeenschap kijkt. Na veelal negatieve ervaringen heb ik zes jaar geleden de islam verlaten en was het toch tijd om dat hoofdstuk van mijn leven te sluiten, maar de extreemrechtse uitwassen blijven me achtervolgen. Rechtsextremisme is een probleem, voor moslimgemeenschappen, voor de ex-moslimbeweging, voor de maatschappij in zijn geheel.

Ik noem mezelf ex-moslim, juist om dit label te reclaimen van extreemrechts. Aan de andere kant zie ik veel afvalligen afstand doen van het label ex-moslim, omdat het zo erg gekaapt is door extreemrechts, denk aan Eiynah "NiceMangos" en "Mozilla FireFay" die beiden afstandelijk zijn richting het label ex-moslim. Ex-moslims zijn geen extreemrechtse moslimhaters, net zo min dat moslims allemaal salafistische jihadisten zouden zijn. Echter, we moeten ons wel op de hoede zijn van extreemrechts. Moslimhaat is diep ingedrongen bij de ex-moslimbeweging, en dat heeft fatale gevolgen. De daden van Taleb Al Abdulmohsen zijn een gevolg van de jarenlange haat die gepropageerd wordt tegen moslims. In mijn ogen is hij niets meer dan een egocentrische kwal die ideologisch een accelerationist is. Taleb is zelf een asielzoeker geweest, en nu wil hij de grenzen sluiten voor andere asielzoekers, hoe heb je het gore lef. En om dat kwaadaardige doel te bereiken pleeg je maar een aanslag op een kerstmarkt, uit wraak op de Duitse staat voor een soort vermeende islamisatie?

Taleb Al Abdulmohsen is een symptoom van een groter probleem. Wij ex-moslims dienen volgens rechts maar één doel: moslims haten. We worden niet gezien als mensen, individuen met onze eigen gedachten en filosofieën, we zijn niets meer dan een spreekwoordelijke stok om moslims mee te slaan. Dit kan ik zeggen uit mijn eigen ervaring, maar ook veel andere ex-moslims delen deze ervaring. Zo uitte het Verbond van Nederlandse Ex-moslims recent nog kritiek op de Falun Gong, een extreemrechtse, homohatende en vrouwenhatende cult. En dan komen er toch gare types langs die dan zeggen dat we maar over moslims moeten klagen en niet over dezelfde waarden die extreemrechtse moslims hebben maar dan afkomstig van niet-moslims. Hoe durven we om ons tegen iets uit te spreken dat niets met islam te maken heeft. Ken je maatschappelijke plaats, vieze ex-moslims.

En we kunnen hier in meegaan zoals Taleb Al Abdulmohsen, of we kunnen ons er tegen verzetten. Bovendien wordt Taleb ook niet met open armen ontvangen door extreemrechts, hetzelfde rechts dat hijzelf de hemel in heeft geprezen kauwt hem nu helemaal uit. By the end of the day is Taleb nog steeds een bruine migrant afkomstig van een islamitisch shithole, dus rechts kan hem weer het stempel "moslimterrorist" geven. En laat dat precies zijn accelerationistische doel zijn. Een extreemrechtse ex-moslim pleegt een aanslag en alles en iedereen krijgt de schuld behalve de extreemrechtse ex-moslims. Hij is shia, hij is wahabi, hij is Mossad, taqiyya dit, kitman dat. Alles wordt gedaan om te ontkennen wat de realiteit hier is. Taleb Al Abdulmohsen is een ex-moslim, een voormalige shia. Hij is geen wahabi, want wahabbisten noemen zichzelf geen wahabbisten. Wahabbist is een pejoratief.

Taleb Al Abdulmohsen: "Ik was shi'iet maar vond dat wahabbisme de originele islam is."

Dit is wat radicalisering met iemand kan doen. Een offer voor een groter doel, een martelaar voor het moslimhatende rechts.

Ik wil nog meer inzoomen op het accelerationisme, dit is een onderdeel geweest van de keuze om een aanslag op een kerstmarkt te plegen en niet op bijvoorbeeld een moskee. Taleb Al Abdulmohsen heeft een vendetta tegen Duitsland. Hij beticht de Duitse staat van het islamiseren van de samenleving, en veelvoorkomende complottheorie onder extreemrechts. Hij wilde Duitsland straffen voor deze vermeende islamisatie. Doormiddel van een aanslag probeert hij chaos te creëren, hij gebruikt zijn Arabische afkomst als wapen om mensen tegen moslims en vluchtelingen te keren, hij begrijpt precies hoe hij het racistische oriëntalistische systeem beïnvloedt. Het klinkt gek, maar dit is wat radicalisering met iemand kan doen. Een offer voor een groter doel, een martelaar voor het moslimhatende rechts. Accelerationisme is geen onbekend begrip voor extreemrechts, denk ook bijvoorbeeld aan witte supremacisten die een rassenoorlog willen kickstarten. Accelerationisme is het doelbewust verslechteren van de situatie, om zo een verandering op gang te zetten, een verwerpelijke tactiek. Een ander motief is dat de opkomst van de links-progressieve ex-moslim een bedreiging is voor de extreemrechtse moslimhatende ex-moslims. Door deze aanslag probeert Taleb Al Abdulmohsen ex-moslims in diskrediet te brengen. Een kwalijke zaak, want dit houdt alleen de daadwerkelijke vooruitgang tegen. De toekomst van ex-moslims zal nu getekend worden met het de mond snoeren van ex-moslims, doormiddel van achterbakse drogredeneringen waarbij elke ex-moslim die zich niet bezighoudt met het continue haten van moslims als een oplichter bestempeld wordt, argumentum ad taqiyyum zoals ik het noem, het beroep op taqiyya, in feite niets meer dan een subtype van de ad hominem of persoonlijke aanval. Een goedkope maar ook gluiperige tactiek om niet naar de geluiden van progressive moslims en ex-moslims te hoeven luisteren.

Onenigheid met de Duitse staat en met een ex-moslimorganisatie voor Saudische vluchtelingen had Taleb Al Abdulmohsen al lang. Taleb geloofde dat een organisatie voor Saudische ex-moslim vluchtelingen collaboreerde met de Duitse staat om het westen te islamiseren.

Taleb Al Abdulmohsen: "Ik verzeker je dat als Duitsland oorlog wil, wij deze zullen voeren. Als Duitsland ons wil vermoorden, zullen wij ze slachten, sterven, of met trots naar de gevangenis gaan. We hebben alle vreedzame middelen verbruikt en alles wat we hebben ontvangen van de politie, staatsveiligheid, de officier van justitie, justitie en het Federale Ministerie van van Binnenlandse Zaken zijn meer misdaden tegen ons. Vrede is nutteloos voor hen."

Hierom moesten willekeurige mensen het slachtoffer van zijn wandaden worden. Alleen een aanslag op een plek die door rechtsislamisten het doelwit zou zijn, zou Duitsland op hun knieën kunnen krijgen volgens Taleb.

Taleb Al Abdulmohsen: "De kans dat ik willekeurige Duitse burgers zal afslachten, door de doofpot van de Duitse autoriteiten, is groter dan de kans dat ik stop met mijn activisme tegen deze corrupte organisatie."

Er is geen tekort aan moslimhatende takes, er is eerder een overvloed. Het is makkelijk om als ex-moslim een podium geboden te krijgen door rechts al zijn je takes mid of oprecht gewoon slecht. Maar ons huidige politieke klimaat van zondebokpolitiek geeft hier de ruimte en de financiële middelen voor. Zo heeft Taleb zich ook erg thuis gevoeld in dit klimaat waar moslims, migranten en vluchtelingen aangewezen worden als zondebokken. En dat als iemand die zelf nota bene asielzoeker is geweest. Taleb admireert Geert Wilders en de AfD en is een zionist (Israël vermoordt ex-moslims in Gaza), speaking of shooting yourself in the foot. Het gebeurt dan ook vaak dat door de extreemrechtse slippery slope, ex-moslims ook in de anti-woke en TERF pipeline gaan bewinden, talk about coming full circle wanneer er zo kritisch wordt omgegaan met islamitisch conservatisme, maar je zelf misschien toch dezelfde ideeën erop nahoudt. Het zou fijn zijn dat in plaats van dat de Yasmine Mohammeds en Ayaan Hirsi Ali's de spotlight krijgen, de Mozilla FireFays, NiceMangos, Sal Khans en niet om de hand in eigen boezem te steken, het Verbond van Nederlandse Ex-moslims, aan het woord komen. Weg met dat rechtse geneuzel, tijd voor een links ex-moslimgeluid.

Taleb is een fervent zionist en wenst queer personen die solidair zijn met Palestina de dood toe, een klassieker.

ik was zelf een pion van het moslimhatende extreemrechts. Soms vraag ik me af: wat als ik daar nooit uit was gekomen?

De grieven van Taleb Al Abdulmohsen komen niet uit het niets, het is deels te danken aan extreemrechts, maar er zit iets diepers. Het heeft te maken met hoe we omgaan met trauma. Veel mensen zijn verbaast dat een ex-moslim tot zoiets in staat is, maar voor terreurplegers geldt natuurlijk dat het niet logisch hoeft te zijn, alleen voor de dader zelf. En alhoewel ik nooit accelerationisme zou kunnen begrijpen, ja ik begrijp de motivatie, nee ik begrijp niet hoe accelerationisme een logische stap kan zijn, heb ik wel enigszins begrip voor zijn positie. Want ik was daar zelf ook geweest. Wat Magdeburg 2024 veel enger maakt dan Berlijn 2016, is dat ik mezelf veel meer zie in de dader. Ik ben ook gefrustreerd geweest met de islam, en ik ben dat nog steeds in zekere mate. Maar zes jaar geleden dat ik diep in een extreemrechts moslimhatend rabbit hole, ik was zelf een pion van het moslimhatende extreemrechts. Soms vraag ik me af: wat als ik daar nooit uit was gekomen? Zou ik dan een aanslag hebben gepleegd, op een moskee of iets? Het brengt echt rillingen op, dat had ik kunnen zijn.

Het is voor ex-moslims niet vergezocht om naar moslims te wijzen als zondebok voor de ellende die in ons leven plaatsvindt, we hebben immers vaak de religie zelf ervaren als iets negatiefs. Toch is het een erg oppervlakkige analyse, het kunnen nooit "de moslims" zijn. Ik erken voor mezelf dat het grootste deel van het leed dat mij is toegedaan door mijn ouders komt, zij zijn misschien moslims en hebben de islam als motivatie gebruikt voor hun daden, maar dat zijn twee mensen, twee van de 1,6 miljard. Ja, dan is het misschien toch een stretch om een hele religie als vijandig te bestempelen. Twee moslims hebben me homofoob bejegend, me dakloos gemaakt, me ptss gegeven, maar aan de andere kant zijn het ook moslims geweest die me hebben opgevangen, die mij accepteren als lesbienne en afvallige, en letterlijk mijn partner is moslima, al dan niet praktiserend sinds vorig jaar.

De taken van de ex-moslimbeweging horen dus niet het verspreiden van moslimhaat te zijn, het werkelijke doel waar we echt aandacht aan moeten schenken is het elkaar helpen helen van trauma en strijden tegen extreemrechts, die de werkelijke oorzaak is van onze ellende. We moeten ons ook inzetten voor alle intersecties met onze struggle, in plaats van het vallen in de conservatieve en reactionaire frames. Vluchtelingen zijn onze bondgenoten, de queer gemeenschap is onze bondgenoot en progressieve moslims zijn onze bondgenoten, en we moeten nooit meegaan in het haatzaaien jegens deze mensen.

Magdeburg 2024 is niet de eerste aanslag van een ex-moslim, er was ook bijvoorbeeld een in Toronto in 2022, en ik vrees dat als we niets tegen de extreemrechtse koers doen, dit zeker niet de laatste zal zijn. Verschillende ex-moslims proberen nu "damage control" uit te voeren door te beweren dat Taleb Al Abdulmohsen nooit ex-moslim is geweest. Maar de echte manier om deze aanslagen te voorkomen is om extreemrechts binnen de ex-moslimbeweging aan te pakken.

Door: Patthar