Een persoonlijk memoir: Gay en moslim
⚠ Waarschuwing: Het volgende stuk gaat over geïnternaliseerde homohaat en religieuze trauma
Het is niet altijd even makkelijk om vrede te vinden met je geloof en je seksualiteit. Mij gebeurde het ook, inmiddels alweer 10 jaar geleden. Het was niet makkelijk, ik durfde er met niemand over te praten en het ergste nog, ik geloofde zelf dat homoseksualiteit mij een slechter persoon zou maken.
Dit was de mindset van 14-15-jarige ik. Zoals veel van mijn leeftijdsgenoten maakte ik puberteitsgerelateerde veranderingen in mijn leven door. Diep in deze periode kwam de realisatie dat ik qua aantrekking eigenlijk niet zo veel met jongens heb, maar meisjes juist eigenlijk heel leuk vond. Dat vond ik zelf eigenlijk veel minder leuk.
Talloze slapeloze nachten waar ik dua uitvoerde om Allah te smeken om hetero te zijn. Letterlijk "praying the gay away", of althans een poging tot, het is me namelijk nooit gelukt. De nachten dat ik wel sliep had ik mezelf in slaap gehuild. Ik dacht echt dat ik er een slechter persoon door werd, een zondaar.
Wat als ik gewoon voor altijd zou verbergen dat ik gay ben? Nooit een lesbische relatie aangaan, misschien trouwen met een man, iemand waar je eigenlijk totaal geen romatische of seksuele aantrekking tot hebt. Niet een idee waar ik gelukkig van word, ook niet een idee waar 15-jarige ik echt warm van zou worden. Het was wel een scenario waar ik me op had voorbereid, om mijn hele leven als eigenlijk een leugen te lijden.
De katalysator, de vonk die een verandering voortbracht, die een totale 180° zou zijn voor hoe ik naar mijn eigen seksualiteit kijk, dat was een artikel over toenmalig Tweede Kamerlid Tofik Dibi. Hij is Marokkaans en moslim, en hij kwam uit de kast als gay. Het was een eye-opener voor mij. Het was alsof ik water zag branden. Kan dit? Ja het kan, hij doet dit gewoon. In plaats van de neerwaartse spiraal waar ik in zat, zag ik nu toch hoop.
Ik begon me te verdiepen in queer theologische argumenten, in de koloniale geschiedenis van homohaat in de Islamitische wereld, de prekoloniale acceptatie van homoseksualiteit en queer identiteiten in de Islamitische wereld.
Terugkijkend op de roerige, onrustige periode in mijn leven, denk ik dat het toch goed was dat mijn smeekbedes niet beantwoord werden, dat als er een god is dat dit misschien toch zijn plan geweest is. Als ik nooit een wake-up call had gekregen was ik er misschien niet meer geweest.
En hoe is het nu? Door een serie complexe gebeurtenissen en ontwikkelingen in de persoonlijke sfeer ben ik eerder dit jaar uit de kast gekomen naar mijn ouders. Mijn oudere zus wist al dat ik gay was. Helaas is hierdoor mijn relatie met mijn vader dusdanig verslecht dat mijn zus en ik geen contact meer met hem hebben. De relatie tussen mijn moeder en ik is beter. Ze probeert me nog tenminste te begrijpen. Ik ben ook inmiddels getrouwd met een ander Verbond van Nederlandse Ex-moslims lid die onder het pseudoniem "Patthar" (Hindi/Urdu voor steen) gaat.
Door: "Muzbian"