Ben ik nog veilig?

Aan de overkant van de Noordzee is het geweld uitgebroken. Haatsmisdaden tegen vluchtelingen, Desi's, moslims en mensen van kleur zijn aan de orde van de dag in het Verenigd Koninkrijk. Hordes fascisten struinen met hun knokploegen de steden af om asielzoekerscentra, moskeeën en bedrijven in het bezit van moslims in brand te steken en de nooduitgangen te blokkeren.

Laten we er niet omheen draaien, dit zijn pogroms, dit is extreemrechtse terreur. Alhoewel de media liever bagatalliserende eufemismes gebruikt voor deze terreur: "anti-immigratie", "radicaal rechts", "bezorgde burgers". Niet alleen de Nederlandse media, maar ook Nederlandse politici dragen bij aan dit normaliseren van extreemrechts. In een tweet van de Führer Geert Wilders lezen we vooral veel sympathie voor de witte supremacisten die ons proberen te vermoorden. Fascisten de hemel in prijzen, maar wel even een kort disclaimertje dat geweld niet mag, om eventueel bloed van zijn handen te wassen mocht zijn stochastisch terrorisme ertoe doen leiden dat het geweld uit het VK naar Nederland komt overwaaien.

De geblondeerde dweil moet ook weer even zijn kwakje doen.

Niet alleen dat, vergeet niet dat Wilders dikke vriendjes is met de kopstukken van deze pogroms.

"He is a true hero. I will support him in every way possible."

De golf van geweld kan ook hier aankomen, dat baart mij natuurlijk enorme zorgen als Punjabi. Maar ook natuurlijk ieder ander persoon van kleur en specifiek die met een Midden-Oosterse of Noord-Afrikaanse achtergrond lopen een reëel gevaar. De potentie voor zulke haatsmisdaden is er, er is alleen een trigger nodig om extreemrechts massaal op de been te krijgen. Een trigger die de politici en opiniemakers als Wilders en Duk maar al te graag overgehaald zien.

De anti-fascisten en moslims die zichzelf verdedigen worden weggezet als het gevaar door de media. Hoe dit soort kromme verslaglegging het fascisme in de hand werkt.

Zoals men weet is mijn partner net als ik ex-moslim, ze is zelf echter geen fan van het label. Ze draagt, of althans droeg, wel de hijab, ze ziet de hijab als onderdeel van haar culturele identiteit, los van de religieuze connotaties. Ze draagt het sinds het uitbreken van het geweld in het VK de hijab niet meer. Ze is gewoon letterlijk te bang om als zichzelf naar buiten te gaan. Het had nooit zo ver hebben moeten komen.

Maar slechts twee weken terug zag ik haar nog glunderen bij de pride van Stichting Homomonument en voorheen ook Queer Amsterdam, toen ze daar met een lesbian pride flag hijab daar zichzelf kon zijn. Dat zijn de mooie, onvergetelijke momenten die we moeten koesteren. Want fast-forward naar dit weekend en ze kwam huilend naar me toe dat ze zich niet meer veilig voelt.

Ze spreekt ook uit ervaring, ze is nog ver voor dit extreemrechtse kabinet al bespuugd en uitgescholden geweest door moslimhaters. Waarnaast ze ook een sigarettenpeuk naar haar gegooid kreeg en iemand haar hijab van haar hoofd heeft getrokken. De moslimhaat zit er al in, maar dan versplinterd en niet georganiseerd. De vrees is dat dit georganiseerd gaat worden. Ik weet niet of het nog lang gaat duren voordat PEGIDA geen korans meer in de fik steekt maar moskeeën.

Door: Patthar