Verbond van Nederlandse Ex-moslims

In de recente politieke ontwikkelingen komt anonimiteit bij openbare manifestaties vaak naar boven. Sommigen zeggen dat als je zeker van je zaak bent niets te verbergen hebt. Dit is een foute benadering. Anonimiteit is geen overbodige luxe, met name voor hen wiens veiligheid en welzijn niet gewaarborgd kan worden. Het Verbond van Nederlandse Ex-moslims focust op ex-moslims en queer mensen uit een homofoob milieu, dit zijn twee uitzonderlijk kwetsbare groepen. Als Ex-moslims die strijden voor de acceptatie van onze afvalligheid en voor LGBTQIA-rechten, markeren wij onszelf met een spreekwoordelijke schietschijf op onze rug. Het is ook niet bepaald verbazingwekkend dat we graag de benodigde maatregelen treffen om onze veiligheid tot zekere mate te waarborgen. "Muzbian": Ik durfde niet naar Gay Pride te gaan In dit stuk is medeoprichter van het Verbond van Nederlandse Ex-moslims "Muzbian" aan het woord. Voor lange tijd durfde ik niet naar pride of naar demonstraties vo

Begin volgende maand wordt het kabinet Bruinrechts-I geïnstalleerd. Een kabinet in de ban van transhaat, moslimhaat, vreemdelingenhaat, vluchtelingenhaat en racisme. Waarnaast natuurlijk ook studenten voor de zoveelste keer weer genaaid worden. Al deze redenen zouden genoeg moeten zijn om je te verzetten tegen dit aankomende kabinet van racisten, profiteurs en andere charlatans. Maar ik geef nog even het perspectief van een progressieve ex-moslim, misschien ongehoord verhaal de laatste tijd, maar wel mijn verhaal en een verhaal dat ook verdient gehoord te worden. Ex-moslim in relatie tot islam Islam heeft me pijn gedaan, of eerder de mensen uit de omgeving waar ik opgroeide hebben islam misbruikt om mij pijn te doen. Ik kom uit een streng conservatief milieu met extreem religieuze ouders. De kers op de taart was toen ze op mijn 17e erachter kwamen dat ik lesbienne ben, waarna ze me afgestoten hebben en ik op straat belandde. Overigens iets wat hardstikke illegaal is om te doen tegen ee

⚠ Waarschuwing: Het volgende stuk gaat over geïnternaliseerde homohaat en religieuze trauma Het is niet altijd even makkelijk om vrede te vinden met je geloof en je seksualiteit. Mij gebeurde het ook, inmiddels alweer 10 jaar geleden. Het was niet makkelijk, ik durfde er met niemand over te praten en het ergste nog, ik geloofde zelf dat homoseksualiteit mij een slechter persoon zou maken. Dit was de mindset van 14-15-jarige ik. Zoals veel van mijn leeftijdsgenoten maakte ik puberteitsgerelateerde veranderingen in mijn leven door. Diep in deze periode kwam de realisatie dat ik qua aantrekking eigenlijk niet zo veel met jongens heb, maar meisjes juist eigenlijk heel leuk vond. Dat vond ik zelf eigenlijk veel minder leuk. Talloze slapeloze nachten waar ik dua uitvoerde om Allah te smeken om hetero te zijn. Letterlijk "praying the gay away", of althans een poging tot, het is me namelijk nooit gelukt. De nachten dat ik wel sliep had ik mezelf in slaap gehuild. Ik dacht echt dat ik

De pridemaand nadert zijn einde, maar de strijd om het beschermen van queerrechten gaat voort. Queerrechten zijn een hoofdpijler van het Verbond van Nederlandse Ex-moslims, naast het destigmatiseren van apostasie. Maar waarom zet een ex-moslimbeweging zich in voor de queergemeenschap? Zijn dit niet twee compleet afzonderlijke groepen? De strijd voor de acceptatie en de rechten van afvalligen, ex-moslims, murtadin of hoe men naar zichzelf wilt verwijzen is onlosmakelijk verbonden met vele andere dingen, waaronder het beschermen van queer personen, vrouwen, vluchtelingen, etnische minderheden, moslims, en zo zijn er nog veel meer op te noemen. Dit is een kwestie van solidariteit, ja, maar al deze facetten raken ex-moslims direct. Intersecties van haat Veel ex-moslims hebben negatieve ervaringen met de islam, met name hen die in een conservatief milieu verkeren of een verleden in een dergelijk milieu hebben. Deze negatieve ervaringen liggen voornamelijk bij het gebruik (of eerder het misb