Verbond van Nederlandse Ex-moslims

Lichamelijke autonomie, zelfbeschikking over je eigen lichaam en leven, dit zijn fundamentele rechten van de mens. Een recht dat altijd onder druk staat door conservatieven en reactionairen die het niet zo hebben met mensenrechten. Dit zelfbeschikkingsrecht is uiteraard belangrijk voor ex-moslims en als groep wiens zelfbeschikkingsrecht wordt ondermijnt dienen we solidair te staan met anderen wiens zelfbeschikking over hun lichaam ondermijnt wordt. Als je verkeert in een conservatief milieu, kan het zijn dat er dingen aan je worden opgelegd die tegenstrijdig zijn met lichamelijke autonomie. Een verplichting tot het dragen van de hijab is hier een schoolvoorbeeld van. Rechts religieuze overheden weten dit zelfs op te leggen aan provincies (Aceh) of hele landen (Iran, Afghanistan). Ayah Al-Baqara 256 benoemt nadrukkelijk dat er geen dwang in godsdienst is, maar theologische argumenten, of eigenlijk alle argumenten, dringen naar zelden door tot de dogmatische rechtsconservatieve lummels d

"Moslims zijn geen ras" of "islam is geen ras" is iets dat vaak door racisten gebruikt wordt om hun racisme te verdedigen. Op zichzelf staand is er niets incorrects aan deze statements, maar als men iets dieper kijkt komt er een racistische agenda tevoorschijn. De realiteit is dat de islam als een stokpaardje wordt gebruikt om racisme te botvieren. Oriëntalisme Een bekend fenomeen in het westen is oriëntalisme, een vertekend beeld van de Oriënt, onder andere. Het beeld wat we in het westen hebben van onder andere het Midden-Oosten, Noord-Afrika, Perzië, Anatolië, Centraal-Azië en Zuid-Azië, is een beeld dat komt uit incompetentie en culturele, geografische onwetendheid. Eén van de oriëntalistische misvattingen is dat al deze eerder genoemde gebieden cultureel en religieus hetzelfde zijn, terwijl dit in de werkelijkheid natuurlijk nooit het geval kan zijn. Laten we heel snel deze misvatting uit de weg krijgen. Er zijn christenen, boeddhisten, hindoes, sikhs, druzen,

Dit is een levend document en is een voortdurende "work in progress". We snappen het, je wilt je mening uiten en andere ex-moslims opzoeken, maar doe dit niet zonder veiligheidsmaatregelen. Het is een wel bekend feit dat apostasie niet overal en door iedereen geaccepteerd wordt. Soms is het helaas veiliger om je ridda alleen aan een besloten kring bekend te maken. In dit geval willen we dat mensen die hier niet vanaf mogen weten ook niet deze informatie in handen krijgen. Ken de gevaren, ken de gevolgen. Mogelijke risico's zijn dat je met geweld te maken kan krijgen, fysieke en mentale mishandeling te verduren kan krijgen, verstoten en geostraceerd uit je gemeenschap kan worden en in uitzonderlijke gevallen vermoord kan worden. Dit is voor iedereen anders, maar wees je bewust van de risico's. In verschillende gevallen zullen verschillende veiligheidsmaatregelen nodig zijn. Wie wil je dat er weet dat je ex-moslim bent en wie niet? Denk aan familie, vrienden, kennissen,

In de recente politieke ontwikkelingen komt anonimiteit bij openbare manifestaties vaak naar boven. Sommigen zeggen dat als je zeker van je zaak bent niets te verbergen hebt. Dit is een foute benadering. Anonimiteit is geen overbodige luxe, met name voor hen wiens veiligheid en welzijn niet gewaarborgd kan worden. Het Verbond van Nederlandse Ex-moslims focust op ex-moslims en queer mensen uit een homofoob milieu, dit zijn twee uitzonderlijk kwetsbare groepen. Als Ex-moslims die strijden voor de acceptatie van onze afvalligheid en voor LGBTQIA-rechten, markeren wij onszelf met een spreekwoordelijke schietschijf op onze rug. Het is ook niet bepaald verbazingwekkend dat we graag de benodigde maatregelen treffen om onze veiligheid tot zekere mate te waarborgen. "Muzbian": Ik durfde niet naar Gay Pride te gaan In dit stuk is medeoprichter van het Verbond van Nederlandse Ex-moslims "Muzbian" aan het woord. Voor lange tijd durfde ik niet naar pride of naar demonstraties vo

Begin volgende maand wordt het kabinet Bruinrechts-I geïnstalleerd. Een kabinet in de ban van transhaat, moslimhaat, vreemdelingenhaat, vluchtelingenhaat en racisme. Waarnaast natuurlijk ook studenten voor de zoveelste keer weer genaaid worden. Al deze redenen zouden genoeg moeten zijn om je te verzetten tegen dit aankomende kabinet van racisten, profiteurs en andere charlatans. Maar ik geef nog even het perspectief van een progressieve ex-moslim, misschien ongehoord verhaal de laatste tijd, maar wel mijn verhaal en een verhaal dat ook verdient gehoord te worden. Ex-moslim in relatie tot islam Islam heeft me pijn gedaan, of eerder de mensen uit de omgeving waar ik opgroeide hebben islam misbruikt om mij pijn te doen. Ik kom uit een streng conservatief milieu met extreem religieuze ouders. De kers op de taart was toen ze op mijn 17e erachter kwamen dat ik lesbienne ben, waarna ze me afgestoten hebben en ik op straat belandde. Overigens iets wat hardstikke illegaal is om te doen tegen ee

⚠ Waarschuwing: Het volgende stuk gaat over geïnternaliseerde homohaat en religieuze trauma Het is niet altijd even makkelijk om vrede te vinden met je geloof en je seksualiteit. Mij gebeurde het ook, inmiddels alweer 10 jaar geleden. Het was niet makkelijk, ik durfde er met niemand over te praten en het ergste nog, ik geloofde zelf dat homoseksualiteit mij een slechter persoon zou maken. Dit was de mindset van 14-15-jarige ik. Zoals veel van mijn leeftijdsgenoten maakte ik puberteitsgerelateerde veranderingen in mijn leven door. Diep in deze periode kwam de realisatie dat ik qua aantrekking eigenlijk niet zo veel met jongens heb, maar meisjes juist eigenlijk heel leuk vond. Dat vond ik zelf eigenlijk veel minder leuk. Talloze slapeloze nachten waar ik dua uitvoerde om Allah te smeken om hetero te zijn. Letterlijk "praying the gay away", of althans een poging tot, het is me namelijk nooit gelukt. De nachten dat ik wel sliep had ik mezelf in slaap gehuild. Ik dacht echt dat ik

De pridemaand nadert zijn einde, maar de strijd om het beschermen van queerrechten gaat voort. Queerrechten zijn een hoofdpijler van het Verbond van Nederlandse Ex-moslims, naast het destigmatiseren van apostasie. Maar waarom zet een ex-moslimbeweging zich in voor de queergemeenschap? Zijn dit niet twee compleet afzonderlijke groepen? De strijd voor de acceptatie en de rechten van afvalligen, ex-moslims, murtadin of hoe men naar zichzelf wilt verwijzen is onlosmakelijk verbonden met vele andere dingen, waaronder het beschermen van queer personen, vrouwen, vluchtelingen, etnische minderheden, moslims, en zo zijn er nog veel meer op te noemen. Dit is een kwestie van solidariteit, ja, maar al deze facetten raken ex-moslims direct. Intersecties van haat Veel ex-moslims hebben negatieve ervaringen met de islam, met name hen die in een conservatief milieu verkeren of een verleden in een dergelijk milieu hebben. Deze negatieve ervaringen liggen voornamelijk bij het gebruik (of eerder het misb